W tym wpisie postaram się szczegółowo opisać definicję sztuki współczesnej. A zacznę od tego, ze nie ma precyzyjnej definicji terminu „Sztuki współczesnej”. Dlatego pozostaje on terminem elastycznym. Który może pomieścić wiele znaczeń. I nie jest to zbytnio zaskakujące. Ponieważ nieustannie przesuwamy się do przodu w czasie. A to, co dziś uważane jest za „nowoczesne malarstwo” lub „nowoczesną rzeźbę”. Za pięćdziesiąt lat już nie będzie postrzegana jako nowoczesna.
A mimo to tradycyjnie mówi się, jakoby „Sztuka Współczesna” oznaczała dzieła powstałe w przybliżeniu w latach 1870-1970. Co istotne ta „nowoczesna era” nastąpiła po długim okresie dominacji inspirowanej renesansem sztuki akademickiej. Którą to promuje sieć Europejskich Akademii Sztuk Pięknych. Dopiero po nim następuje „Sztuka współczesna” (od 1970), Sztuka postmodernistyczna ”.
Bynajmniej ta chronologia jest zgodna z poglądami wielu krytyków i instytucji sztuki, ale nie wszystkich.
Opis sztuki współczesnej
W rzeczywistości jeżeli próbujemy zrozumieć historię sztuki, musimy pamiętać. To, że sztuka nie zmienia się z dnia na dzień. Ponieważ odzwierciedla szersze (i wolniejsze) zmiany zachodzące w społeczeństwie. Ponadto odzwierciedla również sposób myślenia artysty.
Dla przykładu dzieło wyprodukowane już w 1958 roku może być zdecydowanie „postmodernistyczne” (jeśli artysta ma bardzo awangardowe spojrzenie. Bardzo dobrym przykładem jest Nowy Realizm Yves Kleina). Podczas gdy inna praca, stworzona przez konserwatywnego artystę w 1980 roku. Może być postrzegana raczej jako powrót do czasów „Sztuki Współczesnej” niż przykład Sztuki Współczesnej.
Prawdopodobną prawdą jest stwierdzenie, że kilka różnych nurtów sztuki. A mianowicie kilka zestawów estetycznych, niektóre hiper nowoczesne, inne staromodne. Mogą oczywiście współistnieć w dowolnym momencie. I warto też pamiętać, że wiele z tych terminów (np. „Sztuka współczesna”) zostało wymyślonych dopiero po wydarzeniu, z perspektywy czasu.
UWAGA BARDZO WAŻNY KOMUNIKAT: Lata 60. są ogólnie postrzegane jako dekada, w której stopniowo zmieniały się wartości artystyczne. Z „modernistycznych” na „postmodernistyczne”. Oznacza to, że przez pewien czas oba zbiory wartości współistniały ze sobą.
Jakie były początki sztuki nowoczesnej?
Aby zrozumieć, jak zaczęła się „sztuka współczesna”, przydatna będzie wiedza historyczna. Wiek XIX to czas znaczących i szybko postępujących zmian. W wyniku rewolucji przemysłowej (ok. 1760-1860) nastąpiły ogromne zmiany w produkcji, transporcie i technologii. Zaczęły one wpływać na to, jak ludzie żyli, pracowali i podróżowali po Europie i Ameryce.
Kiedy miasta i miasteczka zaczęły się rozrastać i coraz lepiej prosperowały. To ludzie zaczęli opuszczać ziemię. Po to, aby zaludniać miejskie fabryki.
- Z jednej strony zmiany społeczne motywowane systemem doprowadziły do większego dobrobytu.
- A z drugiej do ciasnych i zatłoczonych warunków życia większości pracowników.
To zaś z kolei doprowadziło do większego zapotrzebowania na architekturę miejską. Do tego większe zapotrzebowanie na sztukę użytkową i wzornictwo.
To akurat jest moje wykonanie sztuki współczesnej rzeźby z metalu spawanego. Ponadto postaci znanej i lubianej, a mianowicie Adolf Hitler we własnej osobie. Zobacz moją Galerię sztuki współczesnej artysty rzemieślnika Kreatora Metalminionpl.
Co prawda dwa inne wydarzenia miały bezpośredni wpływ na sztukę piękną tego okresu.
Dalszy rozwój sztuki współczesnej.
- Najpierw w 1841 roku amerykański malarz John Rand (1801-1873) wynalazł składaną tubę z farbą cynową.
- Po drugie, dokonano znacznych postępów w fotografii.
Co umożliwiło artystom fotografowanie scen. Które i tak później można było namalować w studiu. Obydwa te osiągnięcia przyniosłyby znaczne korzyści nowemu stylowi malarskiemu. Które zwie się pogardliwie „impresjonizmem”. I który miałby radykalny wpływ na sposób malowania przez artystów otaczającego ich świata. I zapewne stałby się w ten sposób pierwszą poważną szkołą sztuki modernistycznej.
Jednakże zmiany społeczne XIX wieku nie tylko wpływały na sposób. W jaki artyści tworzyli swoją sztukę. Na dodatek inspirowały artystów do odkrywania nowych tematów.
I zamiast niewolniczo podążać za hierarchią gatunkową. Jak i zadowalać się akademickimi tematami związanymi z religią i mitologią grecką. Ponadto przeplatanymi portretami i „znaczącymi” pejzażami. A wszystkie te tematy miały na celu uwznioślenie i pouczenie widza. W konsekwencji artyści zaczęli tworzyć sztukę o ludziach, miejscach lub pomysłach, które ich zainteresowały.
Co oczywistym wyborem były miasta z nowymi stacjami kolejowymi i nowymi slumsami. I to one zapoczątkowały nową klasę malarstwa rodzajowego i miejskiego krajobrazu.
Kiedy zaczęła się sztuka współczesna?
Nie wiesz, kiedy zaczęła się sztuka współczesna?
Najczęściej przytaczaną datą narodzin „sztuki nowoczesnej” to rok 1863. W którym Edouard Manet (1832-83) wystawił swój szokujący i lekceważący obraz Le Dejeuner sur l’herbe w Salon des Refuses w Paryżu. Który uznano za jeden z najbardziej skandalicznych obrazów tego okresu. Mimo szacunku Maneta do Akademii Francuskiej i wzorowania się na renesansowym dziele Rafael.
Jednakże okazało się, że to tylko symbol szerszych zmian. Jakie zachodziły w różnych rodzajach sztuki. Zarówno we Francji, jak i iw innych częściach Europy. A nowe pokolenie „artystów współczesnych” miało już dość podążania za tradycyjnymi akademickimi formami sztuki XVIII i początku XIX wieku. W konsekwencji zaczęto tworzyć gamę „nowoczesnych obrazów” opartych na nowych tematach. jak i nowych materiałach i śmiałych nowych metodach.
Co więcej, dotknęło to również rzeźby i architekturę. A z czasem ich zmiany okażą się jeszcze bardziej rewolucyjne. Aczkolwiek malarstwo artystyczne okazało się pierwszym poważnym polem bitwy między konserwatystami a nowymi „nowoczesnymi”.
Jaka jest główna cecha sztuki współczesnej?
W rzeczy samej to, co nazywamy „sztuką współczesną”, trwało przez całe stulecie. I obejmowało dziesiątki różnych ruchów artystycznych. Które zaś obejmowały prawie wszystko, od czystej abstrakcji po hiperrealizm. Od szkół antyartystycznych, takich jak Dada i Fluxus, po klasyczne malarstwo i rzeźbę. Od secesji po Bauhaus i Pop Art. Trzeba sobie uzmysłowić ogromną różnorodność. Aż trudno sobie wyobrazić choć jedną cechę jednoczącą, która określa epokę.
A gdy już jest to coś , co odróżnia współczesnych artystów jednakowo od wcześniejszych tradycjonalistów. Jak i późniejszych postmodernistów, to ich przekonanie, że sztuka ma znaczenie . Bynajmniej dla nich sztuka miała prawdziwą wartość. Natomiast ich poprzednicy zwyczajnie zakładali: miał wartość. I w końcu żyli w epoce rządzonej przez chrześcijańskie systemy wartości i po prostu „przestrzegali zasad”.
A ci, którzy przybyli po okresie nowożytnym (od 1970), tak zwani „postmoderniści”. W dużej zaś mierze odrzucali ideę, że sztuka (lub życie) ma jakąkolwiek wartość wewnętrzną.
Czym różniła się sztuka współczesna? (Charakterystyka)
Co prawda nie ma jednej cechy definiującej „sztukę współczesną”. Jednak zauważono w niej kilka ważnych cech, takich jak:
- Nowe rodzaje sztuki. Po pierwsze współcześni artyści jako pierwsi opracowali sztukę kolażu, różne formy asamblażu, różnorodne sztuki kinetyczne (w tym telefony komórkowe). Do tego kilka gatunków fotografii, animację (rysunek plus fotografia). Jak i sztukę ziemi lub roboty ziemne oraz sztukę performance.
- Wykorzystanie nowych materiałów. Po drugie współcześni malarze umieszczali na swoich płótnach różne przedmioty. Choćby takie jak fragmenty gazet i inne przedmioty. Ci rzeźbiarze używali „przedmiotów znalezionych”, z których tworzyli dzieła sztuki Junk. A z najzwyklejszych przedmiotów codziennego użytku, takich jak samochody, zegary, walizki, drewniane skrzynie i inne przedmioty, powstały asamblaże.
- Wyraźne użycie koloru. Po trzecie ruchy sztuki nowoczesnej, czyli fowizm, ekspresjonizm i malarstwo Color Field, okazały się pierwsze. Ponieważ w znaczący sposób wykorzystywały kolor.
- Nowe techniki. Po czwarte chromolitografia została wynaleziona przez plakacistę Julesa Chereta. A automatyczny rysunek został opracowany przez malarzy surrealistów. Ponadto artyści pop wprowadzili „kropki Bendaya” i sitodruk do sztuki.
Kolejne nurty i szkoły sztuki nowoczesnej wprowadziły nowe techniki malarskie. A mianowicie: neoimpresjonizm, macchiaioli, syntetyzm, cloisonnizm, gesturalizm, taszyzm, sztuka kinetyczna, neodada i op-art.
Kiedy się skończyła sztuka współczesna? Co ją zastąpiło?
Przede wszystkim modernizm nie zatrzymał się tak po prostu. Ponieważ został stopniowo wyprzedzony przez wydarzenia końca lat 60. – okresu, Który to zbiegł się z rozwojem masowej popkultury. A także z narastaniem wyzwań antyautorytarnych (w sferze społecznej i politycznej, a także sztuki) do istniejących ortodoksji.
Rzeczywiście kluczowym rokiem był rok 1968. W którym doszło do ofensywy Tet, zabójstw Martina Luthera Kinga i Bobby’ego Kennedy’ego. Co więcej, demonstracji ulicznych w stolicach Europy. A gdy modernizm wyglądał coraz bardziej staroświecko. To oczywiście ustąpił miejsca tak zwanej „sztuce współczesnej”. A co oznacza „sztukę obecnej epoki”.
Termin „sztuki współczesnej” jest neutralny, jeśli chodzi o progresywność danej sztuki, a więc inna fraza – sztuka awangardowa. Szkoły „sztuki postmodernistycznej” opowiadają się za nowym zestawem estetyki, charakteryzującym się większym naciskiem na medium i styl. Na przykład przedkładają styl nad treść (np. nie „co”, ale „jak”, nie „sztuka dla sztuki”, ale „styl dla stylu”) i przywiązują znacznie większą wagę do komunikacji artysty z publicznością.
